Hoi allemaal,

Het word toch wel weer tijd voor een nieuwe blog! Ik moest even rekenen, maar inmiddels ben ik nu 14 weken in Frankrijk. Klinkt best kort, want voor mijn gevoel ben ik hier al erg lang. Dat zie ik niet als iets negatiefs, maar ik denk omdat ik zoveel nieuwe mensen heb ontmoet, leuke dingen heb gedaan en door alle nieuwe indrukken van de afgelopen maanden. Maar goed, de afgelopen tijd had ik momenten waarbij ik dacht, ik wil hier niet weg, maar ook momenten waarop ik dacht, mag ik even naar huis? Dus bij deze mijn geluksmomentjes en mijn baalmomentjes.

Geluksmomentjes:

-Wanneer je een van de slaapkamers binnenkomt als de kinderen gaan slapen en ze je een dikke knuffel geven.

-Als de kinderen laten merken dat ze een leuke tijd met je hebben doet je gewoon goed. Het geeft je ook meer het gevoel dat je een deel uit maakt van de familie als de kinderen graag met je spelen (ook in je vrije tijd).

-Als ze je hand vasthouden als je langs veel mensen moet lopen.

Dit doet het jongste meisje nu steeds vaker. Een teken dat ze je vertrouwd en zich veilig bij je voelt. Een klein detail maar een grote betekenis.

-Als de oudere kinderen je helpen iets op te lossen als het jongste meisje niet wilt luisteren. Pfoeee dat ook weer opgelost!

-Of helpen troosten (geruststellen) in het frans. Want dat kan soms ook best moeilijk zijn in het frans.

-Wanneer je begin november nog in je bikini aan het strand kan liggen.

-Als de ober vraagt waar we vandaan komen en je heel verbaasd aankijkt als je zegt, Spanje, Duitsland en Nederland. Inmiddels ben ik de halve wereld tegen gekomen maar nog steeds geen Nederlanders! Wel spreek ik steeds vaker af met andere au pairs die geen engels praten en waar ik dus frans mee moet praten, heel goed voor mijn frans! Ik merk zelf ook heel veel vooruit gang, vooral als ik merk dat ik eigenlijk al de hele middag frans aan het kletsen ben met andere au pairs!

-Als oma dan ook weer eens zegt dat ik zoveel vooruitgang boek met mijn frans!jippiee

-Als de kinderen liever naast jou willen zitten tijdens het eten dan naast de ouders, oepss.

-Als je na een lange tijd weer eens hetzelfde verhaaltje voorleest en dit keer ook werkelijk begrijpt wat er staat, yess!

Baalmomenten

-Als een van de kinderen ( of alle drie) niet willen luisteren en je al echt alles hebt geprobeerd!

-Als het jongste meisje weer eens niet wil douchen, want dat is nogal een punt.

-en hetzelfde geld voor opruimen!

-Ze in de auto niet ophouden met schreeuwen (gelukkig ben ik nu gewend aan de weg) maar in het begin was dit wel lastig!

-Als je toch echt even geen zin hebt om naar school te gaan in de vroege morgen, aangezien ik smorgens eerst de kinderen naar school moet brengen, daarna snel naar huis moet rijden wat dus niet lukt omdat heel Monaco vast staat, je thuis nog geen 5 min hebt om je tas te pakken (dit moet ik eigenlijk van tevoren doen) en dan 20 minuten lopen (rennen) naar het station om optijd op school te komen.

Gelukkig heb ik meer geluksmomenten dan baalmomenten! Dus ik denk dat ik het wel ga volhouden :p

Maargoed, naast alle tijd die ik met de kinderen meemaak. Ontmoet ik ook veel andere au pairs!

Nog steeds geen Nederlandse au pairs! Maar wel au pairs van over de hele wereld, wat ook heel gaaf is! Inmiddels zitten we met 20 meiden (en een jongen) in de klas, waar ik mijn taalcursus volg. Maar ook ontmoet ik met andere au pairs die in Monaco wonen.

Elk weekend ga ik er wel op uit om leuke dingen te doen! Zoals vorig weekend.

Na een berichtje te hebben gestuurd aan een van de meiden van de taalcursus, want ik had niks te doen op mijn zaterdag, nodigde ze me uit om naar Cannes te gaan want er waren de nrj music awards. Nrj is een radio zender waar ik toevallig elke ochtend in de auto naar luister, en er kwamen veel bekende mensen! Voor mij was het wel een uur in de trein, maargoed, waarom niet!? Dus ik vertrok om 2 uur smiddags met de trein om van te voren ook nog wat van de rest van de stad te zien. Ook liep ik alvast langs de plek waar de music awards waren. Om 7 uur kwamen de vier andere meiden. Weer lekker internationaal, twee colombiaanse meiden, spaans en duits. Samen aten we wat en liepen daarna naar de plaats van de music awards. Eerst stonden we achter drie rijen hekken en konden we niet zoveel zien. Later kwamen we erachter dat we dichterbij konden gaan staan als we door de poortjes met beveiliging gingen. We zagen achteraan een auto aankomen en de menigte begon hard te gillen, wij konden het niet zien maar op een groot beeldscherm zagen we dat het Robbie Williams was! Later liep hij de trap op en konden we hem wel zien! Wat zo'n spontaan avondje wel niet te weeg kan brengen! Op het beeldscherm buiten konden we het optreden van Bruno Mars zien, die al binnen was. Verder zagen we nog wat franse bekenden die we niet kenden. Omdat het toch wel afkoelde buiten zijn we naar een bar gelopen om wat te drinken en na een uurtje liepen we terug naar het station om de laatste trein terug naar huis te nemen!

Er is hier zoveel te doen! Ik hoor soms van andere meiden dat ze zich vervelen thuis, maar om eerlijk te zijn heb ik dat eigenlijk nog niet mee gemaakt! Ik heb altijd wel wat te doen, soms is dat ook wel vermoeiend dus heb de laatste tijd wat vaker dat ik een dagje thuis blijf om te relaxen, maar vervelen, dat doe ik hier niet!

Ook moet ik zeggen dat het schrijven toch wel steeds lastiger word, omdat alles nu zo vanzelf sprekend is denk ik. Het was geen enorm lange blog, maar ik zal nog wat foto's toevoegen!

Tot mijn volgende blog! :)